Κονχάιμ, Γιούλιους Φρεντερίκ

(Julius Friedrich Cohnheim, Ντέμιν 1839 – Λειψία 1884). Γερμανός πειραματικός ιστολόγος και παθολόγος. Σπούδασε ιατρική στα πανεπιστήμια Βίρτσμπουργκ, Γκράισβαλντ, Μάρμπουργκ και Βερολίνου, όπου υπήρξε μαθητής του Ρ. Βίρχοφ (1864) στο Παθολογικό Ινστιτούτο της πόλης. Αργότερα διετέλεσε καθηγητής της παθολογικής ανατομικής στο Κίελο (1868), στο Μπρεσλάου και στη Λειψία. Ίσως, η πιο σημαντική μελέτη του αφορά τη διαλεύκανση των μηχανισμών της φλεγμονώδους αντίδρασης, που, όπως απέδειξε, συνιστά μια δυναμική διαδικασία, κατά την οποία συντελείται μετανάστευση των λευκών αιμοσφαιρίων μέσω των τοιχωμάτων των αιμοφόρων αγγείων. Με τη μελέτη του αυτή κατέρριψε την άποψη του Βίρχοφ, ο οποίος απέκλειε αντίστοιχα περάσματα. Στο εγχειρίδιό του με τίτλο Γενική Παθολογία διατύπωσε την πρώτη μεγάλη θεωρία για την προέλευση των όγκων. Σύμφωνα με αυτή, τα αναπτυσσόμενα έμβρυα παράγουν περισσότερα κύτταρα απ’ όσα χρειάζονται για να σχηματίσουν τις διάφορες δομές τους και αυτό το επιπλέον υλικό εμπλέκεται στην ανάπτυξη του καρκίνου. Τέλος, ο Κ. μελέτησε τη θρόμβωση, τις άτυπες λευχαιμίες και την πειραματική φυματίωση. Οι εργασίες του Κ. και οι έρευνές του άσκησαν μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη της παθολογίας.